Leesverslag: Misery

Stephen King, Misery
Utrecht
Jaar van uitgave: 1991, Druk: 1987
352 pagina's

Genre: Psychologische horror / Psychologische thriller

Paul Sheldon is een beroemde schrijver. Hij krijgt een auto-ongeluk als gevolg van te veel alcohol gebruik en slecht weer. Hij is op weg naar huis en viert dat hij zijn nieuwe boek af heeft: "Snelle wagens". Het is een heel ander soort boek, hij is een nieuwe weg ingeslagen na het schrijven van streekromannetjes over Misery. Misery heeft hij laten sterven in het laatste boek, dat nog moet uitkomen. Na zijn ongeluk wordt hij gevonden door een vrouw, Annie Wilkes. Ze zegt zijn grootste fan te zijn. Ook is ze psychotisch, wat het niet heel prettig maakt voor Paul.
Ze houdt Paul suf door hem "Novril" toe te dienen een pijnstiller. Bovendien is Paul door zijn auto-ongeluk zwaar gewond geraakt aan zijn benen en op nog veel meer plaatsen. Ze heeft uit Pauls tas het laatste deel van Misery gehaald en gelezen. Ze dwingt Paul het boek "Snelle wagens" te verbranden en Misery weer tot leven te brengen door een nieuw boek te schrijven. Als Paul niet op haar wensen in gaat, straft ze hem op verschillende manieren, variërend van hem vervuild water laten drinken tot zijn duim en voet afhakken. Paul moet dus wel aan het werk. Dit vindt hij niet eens zo heel erg, want zo heeft hij nog wat afleiding. 
Soms verlaat Annie het huis. Paul, die inmiddels een rolstoel heeft gekregen, gebruikt deze momenten om een mes te stelen, de telefoon uit te proberen en extra "Novril" te pakken te krijgen, waar hij inmiddels verslaafd aan is geraakt. Dit verstopt hij onder zijn matras en het lijkt erop dat Annie niet doorheeft, dat Paul zijn kamer verlaat, wanneer ze weg is.
Paul vindt, wanneer hij een keer in de woonkamer is, een fotoboek van Annie. Hierin zitten krantenberichten over moorden die ze gepleegd heeft, bijvoorbeeld moorden op haar broer en haar vader, toen ze verpleegster was op meerdere baby's en andere moorden. Op het eind van het plakboek ziet Paul ook een krantenknipsel waarin over zijn vermissing gesproken wordt. Op dat moment weet hij dat hij net zo zal eindigen als de anderen. 
Wanneer de auto van Paul wordt gevonden, gaat de politie op zoek naar getuigen. Ook bij Annie komt een agent langs. Paul probeert zijn aandacht te trekken en de agent ziet Paul en herkent hem, maar Annie doodt deze agent, omdat hij te veel heeft gezien. Annie ruimt snel de sporen op. Ze doet dit ogenschijnlijk nauwkeurig, maar ze is slordig. Ze maakt de tractor wel schoon van de bloedspatten, maar ze vergeet de onderkant te reinigen. Annie bergt het lijk op in de bergen. Paul wordt ondertussen opgesloten in de kelder zodat niemand hem kan vinden.
Een paar dagen later komen twee agenten Annie ondervragen over de vermiste agent en ook televisieploegen zijn geïnteresseerd. Annie jaagt ze weg. 
Het nieuwe Misery boek is af en Paul vindt dat het zijn beste boek aller tijden is geworden. Annie wil het vieren met champagne, Paul vraagt om een sigaret, omdat hij dat gewend is. Paul steekt het boek in brand, net zoals Annie deed met "Snelle wagens". Paul gooit dan met al zijn kracht de typemachine op Annie. Haar kleren vatten vlam en Paul propt het manuscript in Annie's mond tot achter in haar keel. Hierdoor sterft Annie. Paul kan eerst niet bevatten dat ze dood is. Daarna komt de politie hem uit het huis halen.
Paul brengt de nieuwe Misery uit en wordt nog beroemder. Paul kan eerst niet meer schrijven, omdat hij nog steeds de verschrikkingen van Annie beleeft. Toch ziet hij op een dag ziet hij een jongen, die hem op het idee voor een verhaal brengt en Paul begint weer met schrijven.

Verwachtingen
Dit boek ben ik gaan lezen, omdat ik dacht dat het een erg spannend boek zou zijn. De laatste paar boeken die ik gelezen had waren niet heel spannend en ik wilde graag weer een boek met veel spanning erin lezen. Bij dit soort boeken denk ik gelijk aan Stephen King en daarom ben ik dan ook een boek van hem gaan lezen. Dit boek zat dan ook vol met spanning en ik heb de hele tijd op het puntje van mijn stoel gezeten 

Thema en motieven
De twee belangrijkste motieven uit dit verhaal zijn volgens mij pijn en angst. Pijn speelt een continu een rol in dit verhaal, zowel fysieke pijn als mentale pijn. Angst speelt een nog grotere rol in dit verhaal, hiermee wordt de spanning namelijk opgebouwd. Angst voor wat Annie hem aan gaat doen, angst om betrapt te worden wanneer hij buiten zijn kamer is en nog vele andere angsten kom je tegen tijdens het lezen van dit verhaal.
Het thema van dit boek is volgens mij overleven. Hoe ver ga je om te overleven en wat doe je? Waar trek je de grens? Wanneer wordt het te veel? Dit boek laat je nadenken over overleven in extreme situaties en hoe ver je zelf zou gaan om te overleven.

Beoordeling
Stephen Kings schrijfstijl in Misery is een erg mooie schrijfstijl. Er worden niet al te moeilijke woorden gebruikt, dus het verhaal leest lekker weg. Ook gaat het verhaal gaat echt leven door de vele details die Stephen beschrijft. "Duisternis. Daarna de pijn en de nevel. Daarna het besef dat de pijn weliswaar constant was, maar nu en dan bedolven werd door via een moeizaam compromis dat hem een zekere verlichting bood. De eerste echte herinnering: dat hij staakte en met geweld tot het leven teruggebracht werd door de stinkende adem van de vrouw." (p. 16)

Inhoud

Personages
Een van Misery's sterkste punten is toch wel de personages in het boek, ook al zijn er maar twee belangrijke personages. Beide personages zijn extreem interessant en wijken totaal af van het stereotype. Paul is een schrijver, die eigenlijk totaal niet gemotiveerd is voor schrijven en liever aan de drugs zit. Annie is een gestoorde vrouw die in een afgezonderd huisje leeft en amper contact heeft met de buitenwereld. Ook is ze een enorme fan van Pauls boeken, zo erg dat ze inhumane manieren toe gaat passen, om Paul een boek te laten schrijven, dat zij wil hebben.

Ruimte
Ook de ruimte is erg interessant in Misery. Bijna het hele boek vindt namelijk plaats in één slaapkamer. Dit kan saai klinken, maar eigenlijk maakt dit het boek juist interessanter. Iets wat ik hier erg leuk aan vond, was dat doordat je eigenlijk geen aandacht besteed aan de ruimte, je veel meer aandacht besteed aan het verhaal en de ontwikkelingen. Hierdoor vallen je meer details op, begrijp je het verhaal beter en zit je beter in het verhaal.

Eindoordeel

9.0/10

Uiteindelijk heb ik besloten dat ik Misery een 9/10 waard vind, door de mooie schrijfstijl ("Duisternis. Daarna de pijn en de nevel. Daarna het besef dat de pijn weliswaar constant was, maar nu en dan bedolven werd door via een moeizaam compromis dat hem een zekere verlichting bood. De eerste echte herinnering: dat hij staakte en met geweld tot het leven teruggebracht werd door de stinkende adem van de vrouw." (p. 16)), het spannende en creatieve verhaal ("'Ik heet Annie Wilkes. En ik ben...' 'Weet ik,' zei hij. 'U bent mijn grootste fan.' 'Ja', zei ze met een lachje. 'Dat is krek wat ik ben.' (p. 16)) en omdat het boek anders is dan andere boeken. Het is een uniek verhaal, wat zeker een hoog cijfer verdient. Natuurlijk heeft het feit dat mijn verwachtingen zijn vervuld ook meegespeeld in de beoordeling van dit boek. Ik wilde graag een spannend boek lezen en dit boek was daar dan ook uitermate geschikt voor.

Bronnen
- http://www.scholieren.com/boekverslag/40523
- https://www.goodreads.com/work/quotes/3230869-misery
- Misery, Stephen King

Het gouden ei - Why I love this book (betoog)

Het gouden ei is een boek dat meeste scholieren eigenlijk wel kennen. Dit boek is uitgekomen in 1984 en is nog steeds een heel erg populair boek. Na al die jaren werd het wel eens tijd om te gaan kijken of Het gouden ei in het plaatje van een bestseller past of dat er een andere reden is voor dit grote succes. Het opinietijdschrift De groene Amsterdammer heeft namelijk een lijst gemaakt met 17 tips om een bestseller te schrijven. Ik vind persoonlijk dat dit boek heel goed bij dit plaatje past, wat ik in deze tekst toe zal lichten.

De titel van dit boek past al bij een bestseller. Het is een mysterieuze en nieuwsgierig makende titel. Wat is er aan de hand met een gouden ei? Ook al is Het gouden ei geen verbluffende titel, zoals in de tips om een bestseller te schrijven staat, als nog is dit een titel die aanzet om het boek te kopen en te lezen.
Naast de titel is geeft het verhaal ook veel kans voor dit boek om een bestseller te worden. Het is namelijk anders dan de bestaande bestsellertrends, dus geen boek over tovenaarsleerlingen. Dit is dan ook de voornaamste reden dat ik vind dat dit echt een bestseller is. Het verhaal is anders dan andere verhalen en erg interessant om te lezen. Ook zijn er ook geen subplots. Verder houdt het verhaal zich aan een andere belangrijke tip. In een bestseller zitten namelijk grote innerlijke conflicten. In dit boek gaat het namelijk om het enorm grote innerlijke conflict over of het het waard is hetzelfde te ondergaan als Saskia om te weten wat er met haar gebeurd is. Naast de innerlijke conflicten van de karakters zijn ook de karakters zelf ook buitensporig en interessant. Ik ken namelijk niet veel mensen die mensen ontvoeren bij een tankstation en die dan levend begraaft.
Er zijn ook hele mooie onverwachte ontwikkelingen in het boek, die van dit boek een spannende bestseller maken. Vooral de onverwachte ontwikkeling aan het eind van het boek is goed, wanneer Rex levend begraven blijkt te zijn.

In conclusie, dit boek voldoet aan veel van de tips voor het schrijven van een bestseller en daarom is het ook logisch dat dit boek zo populair is.

Verwerkingsopdracht Ventoux

Bert Wagendorp - Ventoux
Uitgegeven in Amsterdam, 2013
285 pagina's

Psychologische roman

De hoofdfiguur van de roman heet Bart Hoffman, hij is misdaadverslaggever van de Volkskrant.  Hij is 48 jaar oud en geboren in het Gelderse Zutphen. Hij heeft een grote passie voor wielrennen en was eerst sportverslaggever. Het heden speelt in de zomer van 2012.

Hij leeft gescheiden van zijn ex-vrouw Hinke met wie hij op 24 jarige leeftijd is getrouwd en bij wie hij een dochter Anna heeft. Ook zij houdt wel van wielrennen  Wanneer hij een keer met haar in Noord-Holland (hij woont namelijk nu in Alkmaar) met haar gaat fietsen , praat hij over een vreemd toeval. Een van zijn vroegere vrienden André heeft hij pas in de rechtszaal ontmoet, omdat hij verdacht werd van cokehandel. Hij werd overigens wel vrijgesproken. Een andere vriend Joost Walvoort is genomineerd voor de Spinozaprijs voor zijn wetenschappelijke verdiensten. Bart zoekt via de telefoon contact met Joost en hij wil weer eens met hem afspreken. Bart zoekt eerst in Rotterdam André op die een heel jonge Russische vrouw Ludmilla heeft. Die lijkt op een vriendin Laura die ze vroeger allemaal gekend hebben. Ze gaan samen een rondje Rotterdam en omstreken fietsen. En later doet hij dat bij Joost. In Zutphen bezoekt Bart ook een andere vriend David, die van Surinaamse afkomst is. Ook hij hoorde tot een vriendenclub van vroeger. Hij runt een reisbureau.

Tot die vriendenclub behoorde ook Peter Seegers, die op een dag is komen aanvaren met zijn vader in een drijvend bordeel. Zijn vader was getrouwd met de Russische Olga. De boot ‘Sweet Lady Jane’ werd in de IJssel afgemeerd en kreeg veel klanten uit de omgeving. Peter kwam bij de andere vrienden op school. Hij is een jonge dichter en past eigenlijk niet zo bij de hoerenboot.  In 1981 maken de vrienden ook kennis met Laura van Bemmel: stuk voor stuk worden ze verliefd op haar, ook Bart.

Laura lijkt zich het meest aangetrokken te voelen tot  Peter, wiens gedichten ze meteen lijkt te snappen. Ze geeft hem ook adviezen. Hij brengt een bundel “Gedichten voor Anna” uit, die eigenlijk gedichten voor Laura zijn. De bundel wordt een groot succes. Bart betrapt echter Joost ook een keer met Laura en Bart hoort dat Laura ook een keer met André een concert bezoekt. Kortom, Laura heeft iedereen in de vriendenkring ingepalmd. Ze kijken ook vaak met zijn allen naar films.

Diezelfde  Laura neemt in het verhaalheden als Laura Guazzi ineens na zoveel jaar contact met Bart op. Ze wil hem en de anderen ontmoeten: ze heeft een theatercongres in Avignon en dertig jaar na dato wil ze weer iets met de mannen van de Mont Ventoux. Intussen krijgt Joost de Spinozaprijs uitgereikt voor zijn wetenschappelijk onderzoek. De vrienden besluiten dan om naar Frankrijk te gaan en de beruchte berg opnieuw te gaan bestrijden en om Laura te ontmoeten.

Het verleden
In 1982 was bij de vrienden ook het idee opgekomen om  te gaan fietsen in Frankrijk. Ze gaan er wel voor trainen.  André heeft een vader die aardig kon wielrennen en hij wil ook mee. Ook Peter die niet zo sportief is, wil mee naar de Ventoux. Hij is geïnspireerd door het gedicht van Jan Kal over de berg.  Joost en Bart gaan met de Golf van zijn ouders op weg naar Frankrijk. De anderen zullen nakomen. Ze oefenen onderweg onder andere in Zuid-Limburg,  maar ook bij de andere bergen die ze onderweg tegenkomen. Bart krijgt onderweg visioenen onder andere van Laura die in een sexy, rode bikini hem staat aan te moedigen. Het zijn hallucinaties op grote hoogte, zegt Joost. Later komen ze David, André, Peter en Laura tegen op een camping in de buurt van Ventoux. De volgende dag gaan alle vrienden iets doen en Laura blijft met Bart alleen achter op de camping. Ze gaan met elkaar voor het eerst naar bed. De volgende dag gaan ze fietsen op de berg. Joost, Bart en Peter gaan op de fiets. André zit met David bij Laura in de auto.

Bart is als eerste boven tot ergernis van Joost, die zijn dag niet heeft. Veel later komt Peter aangezwoegd. Hij heeft tijdens de beklimming een parlandogedicht gemaakt. Daarna stort hij zich in de afdaling, maar die wordt hem fataal. Hij valt en  is op slag dood en hij wordt overgebracht naar Nederland. Laura is niet eens bij de begrafenis. Ze verdwijnt naar Italië. Peters vader sterft kort daarna en daarna verdwijnt diens moeder Olga spoorloos.

In 2012 maakt Bart aan zijn dochter Anna duidelijk hoe ze aan haar naam gekomen is. Hij vertelt haar over Peter Seegers. Hij vertelt haar ook over zijn liefde voor Laura. Anna zegt dat ze op dit moment ook verliefd is. De vrienden besluiten wel te trainen voor hun tweede rit naar de top. Tijdens zo’n ritje wordt opgehaald dat Bart seks heeft gehad met Laura voordat hij de eerste beklimming deed. Dan vertelt Joost dat Peter en Laura er ook op los neukten en dat het heus niet allen zijn muze was geweest.

Ze gaan met zijn allen  ook naar het graf van Peter kijken en André versiert de steen van de jongen met het wielershirt en petje van zijn vader. Intussen is in de Amerikaanse media gemeld dat Joost mogelijk fraude heeft gepleegd bij zijn meetresultaten in de natuurkunde waardoor hij ten onrechte de Spinozaprijs heeft gekregen.  Hij zet zijn advocaat erop, maar het ziet er niet al te gunstig uit. De lezer weet uit de houding van Joost af te leiden dat hij inderdaad gefraudeerd heeft.

De volgende dag komt ook dochter Anna met haar nieuwe vriend Lennard op bezoek: hij is groot en een basketballer. Bart vertelt over de foto van de proloog en hij vertelt Anna dat hij toen op de dag voor de beklimming met Laura seks heeft gehad. Bart maakt een afspraak met Laura: ze is nog even mooi als dertig jaar geleden.

Intussen heeft ook De Telegraaf gemeld dat Joost een oplichter is. Hij is woedend, maar schaamt zich zo dat hij de benen neemt. Maar hij komt de volgende morgen terug met Laura. Ze gaan die avond met elkaar eten en ze willen graag weten wat zich precies heeft afgespeeld op de dag voor Peters dood. Via via horen ze dat Peter eigenwijs destijds  is geweest en een verkeerd som lijm gebruikt heeft voor het plakken van zijn tubes. Door de warmte zou die lijm heel snel gesmolten zijn, waardoor een dodelijke afdaling onvermijdelijk bleek.

Laura heeft het gedicht nog bewaard dat Peter na zijn beklimming had geschreven en op de top had voorgedragen. Ze vertelt echter dat Peter ook een heel andere, zwarte kant heeft gehad. Ze vertelt over de film “The Night Porter”. Hierin gaat een oude SS’er met een jong Jodinnetje Lucia naar bed: seks en macht staan in een bepaalde verhouding tot elkaar. Peter had Laura namelijk opdracht geven met Bart naar bed te gaan. Joost en Bart krijgen daarna nog ruzie en Bart slaat Joost met een schilderij op zijn kop.  Opnieuw loopt die weg, maar hij keert de volgende dag toch terug om de tocht te ondernemen. Bart en Laura zijn weer heel intiem  geweest, maar uiteindelijk wijst ze zijn hand terug die op zoek was naar seks.

De beklimming  van de dag daarna wordt zwaar. Voor David is de tocht al heel snel te zwaar en hij stapt in de bezemauto bij Laura. Bart heeft het moeilijk  en hij begint te hallucineren: hij praat tegen zichzelf en hij ziet op een gegeven moment Peter voor zich rijden. Hij neemt zich voor het boek te schrijven dat hij van plan was. André en Bart rijden samen naar boven: Joost blijft wat achter. André draagt op de top zijn voltooide  tocht op aan zijn overleden vader. De vriendschap blijkt ineens weer hechter. Dan komt nog een verrassing. Laura komt naar het restaurant waar ze op de goede afloop wat gaan drinken met een jonge man aan haar arm naar hen toe. De man is blind. Hij heeft de lieve ogen van Olga. Voor hen staat Peter, blinde Peter. Het is de zoon die uit de relatie tussen Laura en Peter is ontstaan, Willem. Het is de reden dat Laura direct na het ongeluk met Peter de benen had genomen.

Ze rijden opnieuw met zijn zessen naar de plek waar Peter gestorven is. André trekt het wielershirt van zijn vader uit en drapeert het om het paaltje waardoor Peter is gestorven. Een felle windstoot maakt het shirt los en het dwarrelt het dal in.

Epiloog
In Zutphen is Caffé De Vriendschap het decor van de boekpresentatie; het hangt vol met afbeeldingen die te maken hebben met de beklimming van de Mont Ventoux. Het café is in handen van Joost, André en David. Er is een foto van zes jonge mensen  die een kring vormen. Laura, zoon Willem en Anna zijn er. Joost neemt het woord en heet iedereen welkom. Hij vertelt dat Bart Hoffman zijn eerste boek heeft geschreven: Spinoza demarreert. Bart memoreert aan de situatie van dertig jaar geleden en wil Laura het eerste exemplaar overhandigen. Dan komen ze allemaal nog een keer op het podium en toasten op de vriendschap. Willem neemt daarbij de plaats van zijn vader Peter in. 

Verwerkingsopdracht

Op 5 november 1956 wordt Bert Wagendorp geboren in Groenlo. Hij besluit Nederlandse taal- en letterkunde te gaan studeren aan de Rijksuniversiteit Groningen. Met deze studie krijgt hij na een baantje als copywriter in de reclame een baan als sportverslaggever bij de Leeuwarder Courant. In 1998 gaat hij werken bij de Volkskrant, nog steeds als sportverslaggever. Hij doet voor deze krant tussen 1989 en 1994 zes keer verslag over de Tour de France.
Tussen 1996 en 2000 is Bert correspondent in Londen, maar hij is daarvoor eigenlijk al begonnen met boeken schrijven. In 1995 kwam namelijk De Proloog uit, een boek dat zeer goede recensies kreeg en later ook in het Duits is vertaald.
In de periode 2002 tot 2012 geeft hij vervolgens verschillende werken uit die allemaal wel erg goed verkocht worden, maar zijn carrière neemt een erg interessante wending wanneer hij gevraagd wordt om een scenario voor een film te schrijven over een paar mannen die de Mont Ventoux beklimmen. Het lijkt hem erg leuk om te doen en hij accepteert de opdracht dan ook, maar na een tijd schrijven krijgt hij te horen dat de film waarschijnlijk toch niet gemaakt gaat worden. Bert vindt dit jammer, want hij had een erg goed verhaal te pakken. Daarom besluit hij het scenario verder te schrijven als een boek. Dit boek geeft hij vervolgens uit en het is een grote hit, wat weer een aanleiding is om de film alsnog te maken. Momenteel is Bert Wagendorp bezig met zijn tweede boek.

Bibliografie van Bert Wagendorp

• 1995 - De Proloog (roman)
• 2002 - Tussen Bordeaux en Alpe d'Huez, Nederland in 100 jaar Tour de France (met Frans van Schoonderwalt en Leo van de Ruit)
• 2005 - De dubbele schaar (verhalen)
• 2006 - Sportleven (verzamelde sportstukken)
• 2008 - Het kan altijd erger (verzamelde columns, met tekeningen van Jos Collignon)
• 2008 - HNS Sportboek (met Paul Onkenhout en John Schoorl)
• 2009 - Ard Schenk (biografie) met Wybren de Boer en Frans Oosterwijk
• 2010 - De wereld volgens Wagendorp (verzameling columns en verhalen)
• 2010 - Digue Ventoux (met illustraties van Sjaak Bos)
• 2013 - Ventoux (roman)
• 2014 - Het jongensparadijs (verzamelde columns en andere stukken)
• 2015 - Vader en dochter boek (met dochter Hannah)

Recensie van het boek Ventoux

http://www.ingeleest.nl/recensie/recensie-bert-wagendorp-ventoux/

Interview met Bert Wagendorp

http://www.eciblog.nl/eciblog/interview-met-bert-wagendorp-over-ventoux/

Column van Bert Wagendorp

http://www.volkskrant.nl/opinie/dankzij-de-graaf-weten-we-dat-nederland-het-goed-doet~a4193283/

Artikel

Onlangs heb ik het boek van de bekende columnist van de Volkskrant, Bert Wagendorp, gelezen. In 2013 heeft hij het boek Ventoux gepubliceerd en nu ga ik uitzoeken of dit boek autobiografische elementen bevat die terugslaan op de schrijver.

Bert Wagendorp is, zoals de meesten weten, een lange tijd sportverslaggever geweest. Bij dit werk is hij zes keer naar Frankrijk afgereisd om verslag te doen van de beroemde wielerwedstrijd de Tour de France. Bert Wagendorp weet dus waarschijnlijk veel van sport en vooral van de wielersport. In een interview heeft Bert Wagendorp daarnaast gezegd dat hij de Mont Ventoux zelf twee keer beklommen heeft en veel verhalen van vrienden erover heeft gehoord. Dit zijn allebei sterke aanwijzingen dat hij de beklimming in het boek gebaseerd heeft op zijn eigen beklimmingen, maar de meest logische aanwijzing is toch wel dat het personage Bart uit het boek zelf ook sportverslaggever geweest is, net zoals Bert Wagendorp zelf. Dit is een verband dat je zeker niet aan toeval kan wijden.

Een andere aanwijzing is dat Bart zijn vrienden al sinds zijn jeugd kent. Tijdens een lezing van Bert Wagendorp op het Gymnasium Camphusianum heeft Bert Wagendorp namelijk gezegd dat hij zijn vrienden al sinds zijn jeugd kent. Bart uit Ventoux heeft hetzelfde. In het boek gaat Bart namelijk samen met zijn oude vriendengroep van zijn jeugd naar de Mont Ventoux om deze berg te beklimmen. Ik weet niet of hij ook een vriend heeft gehad die dood is gegaan tijdens het wielrennen of dat hij veel ruzie heeft gehad met zijn vriendengroep om een meisje waar ze allemaal verliefd op waren, maar ik denk het niet. Ondanks dat is dit nog steeds een erg goede aanwijzing, door iets wat Bert Wagendorp tijdens dezelfde lezing heeft gezegd. Hij zei dat hij de dood van Peter en de verliefdheid van de jongens op Laura in het verhaal had gedaan om het boek spannender te maken. Dood en erotiek zijn namelijk twee onderwerpen die een boek een heel stuk spannender maken. Deze twee dingen heeft hij waarschijnlijk puur en alleen bij zijn verhaal gedaan om meer spanning te creëren.

Daarnaast belooft Bart zichzelf wanneer hij de berg beklimt dat hij het boek gaat schrijven dat hij al zo lang wil schrijven. Bert Wagendorp is zelf schrijver en zal zichzelf dus vaak hebben beloofd om iets wat hij wilde gaan schrijven nu echt te gaan schrijven. Misschien heeft hij dit in het verhaal verwerkt omdat hij zichzelf rond de tijd dat hij dit schreef ook heeft beloofd om een boek te gaan schrijven dat hij al heel lang wilde schrijven...

Ten slotte is er natuurlijk een heel erg logische en opvallende aanwijzing, namelijk de naam van de hoofdpersoon. De namen Bert en Bart lijken heel erg op elkaar en dit is dan ook een goede aanwijzing dat Bert Wagendorp het personage op zichzelf heeft gebaseerd.

Met al deze aanwijzing kunnen wij er vrij zeker van zijn dat Ventoux inderdaad autobiografische elementen bevat en Bert Wagendorp het personage Bart op zichzelf heeft gebaseerd.

Opdracht Korte verhalen - Verhaal ZKV

Verslag over ZKV door A.H.J. Dautzenberg

Hamvragen

Waarom is het verhaal een wet?

Het kan zijn dat deze wet symbool staat voor de hele grondwet van Nederland, omdat dit artikel 1 van die grondwet is. Dit zou dan weer slaan op het verhaal van Nederland, op het verhaal van het ontstaan van dit land. De grondwet is immers wat we over hebben gehouden aan eeuwen Nederland en aan al onze ervaringen met verschillende situaties in dit land. 

Wat me waarschijnlijker lijkt is dat hiermee het verhaal achter de ongelijkheid bedoelt wordt en hoe dit verhaal nog steeds doorgaat in het heden. Is het niet raar dat dit een wet moet zijn? Waarom gebeurt het überhaupt dat mensen ander behandelt worden als ze een andere huidskleur hebben of in een andere god geloven? Dit probleem heeft al tot zo veel verhalen geleid, verhalen die normaal niet heel mooi zijn.
De reden dat ik voor het verhaal over discriminatie als betekenis gekozen heb, komt doordat er uiteindelijk toch alleen die ene wet staat, en niet de hele grondwet. Er is ook geen enkele aanwijzing dat er de gehele grondwet bedoelt wordt en daardoor is er geen reden om aan te nemen dat dit wel zo is.

Waar staat de titel ZKV voor?

Ik denk dat ZKV voor Zeer Kort Verhaal staat, omdat deze wet eigenlijk meer dan een wet is. Het is een verhaal, een verhaal over deze wereld, discriminatie en ongelijkheid. Door alle ander verhalen over discriminatie zijn we uiteindelijk bij dit "Zeer Korte Verhaal" gekomen. 

Wordt er met ZKV een bepaalde woordgroep bedoeld of kunnen er meerdere betekenissen aan gegeven worden?

We hebben er ook aan gedacht dat ZKV meer dan één ding kan betekenen, om meerdere betekenissen aan hetzelfde verhaal te geven, maar we zagen het verband tussen de Zaandamse Korfbal Vereniging en de grondwet niet echt... Voor de rest hebben we niet echt iets kunnen vinden.

Terugblik
Ik vind dit verhaal erg creatief en erg goed bedacht. Ook al lijkt het op het eerste gezicht in een paar minuten in elkaar geflanst, na het lezen weet je dat de schrijver er veel meer moeite in gestopt heeft dan dat en er echt goed over na gedacht heeft. Dit verhaal heeft me echt na laten denken over waarom deze wet überhaupt moet bestaan en over discriminatie in zijn geheel. Ook heeft het verhaal me echt laten zien dat er niet veel woorden nodig zijn om een boodschap met veel betekenis over te brengen. Het is dus echt een kort maar krachtig verhaal.

Het gesprek was heel nuttig om tot nieuwe inzichten over het verhaal te komen. Zonder dat gesprek te voeren was ik er nooit op gekomen dat dit verhaal ook wel eens voor de hele grondwet zou kunnen staan, in plaats van alleen deze ene wet, omdat dit het eerste artikel van de grondwet is. We hebben uiteindelijk niet gekozen voor deze betekenis, maar het is toch goed om hier rekening mee te houden.

Bronnen
http://www.art1.nl/artikel/6550-Uitleg_Artikel_1_Grondwet
Nederland leest de mooiste korte verhalen - verschillende schrijvers, samengevoegd door A.L. Snijders

Dit verslag is gemaakt door Lars Giskes, Bram Haverkort en Menno Breddels.

Leesverslag - De asielzoeker

Arnon Grunberg - De asielzoeker
Amsterdam 2003, 1e druk: 2003
352 pagina's

Genre: psychologische roman


Samenvatting
Het verhaal gaat over Christian Beck, een man die vooral in zijn eigen gedachtenwereld leeft. Hij gedraagt zich niet zoals ‘normale’ mensen zich gedragen, hij heeft zijn eigen ideeën en opvattingen over de wereld en de mensheid. Hij ziet zichzelf als een ontmaskeraar, het leven heeft volgens hem niets te bieden en geluk en hoop zijn volgens hem een doodlopende weg. Hij leeft liever een ongelukkig leven, dan zich de illusie te maken dat het leven zin heeft.
Het verhaal speelt zich op twee plaatsen af: in Eilat (Israël) waar Beck in het verleden woonde, en in Göttingen (Duitsland), waar hij tegenwoordig woont. Hij woont met zijn vriendin, die hij 'De vogel' noemt. Haar echte naam wordt niet genoemd in het verhaal. Hij beschouwt zijn vriendin als zijn vrouw, en noemt haar ook zo, hoewel ze nooit officieel getrouwd zijn. De vogel heeft niet de levensstijl van haar man, maar ze heeft geleerd er mee om te gaan.
Toen Beck en zijn vrouw jonger waren woonden ze een aantal jaar in Eilat, Israël. Ze zijn daar omdat zijn vrouw voor haar werk als laborante onderzoek doet in de woestijn. Beck was werkeloos. Hij was vroeger schrijver van thrillers, zo schreef hij bijvoorbeeld een bloederig verhaal over een aanslag op het bordeel Yab Yum in Amsterdam. In Eilat vult Beck zijn dagen met door de stad wandelen en het plaatselijke bordeel bezoeken. Dit is nogal opmerkelijk, omdat hij in geen jaren seksueel actief is geweest met zijn vrouw, maar wel naar prostituees gaat. De reden waarom hij niet meer met zijn vrouw naar bed gaat, is omdat hij haar als een plaatsvervangende moeder of zus is gaan zien, en zich dus niet seksueel aangetrokken tot haar voelt. Ook zegt hij dat er in een relatie geen fysiek contact nodig is, hij en zijn vrouw zijn volgens hem verbonden op mentaal gebied.
Omdat Becks vrouw een plaats bij de universiteit van Göttingen aangeboden krjigt om daar haar onderzoek af te maken, gaan Beck en zijn vrouw in Duitsland wonen.Beck vindt hier een baan als vertaler van gebruiksaanwijzingen. Zo leven ze jarenlang een beetje langs elkaar heen. Op een ochtend vertelt de Vogel dat ze ziek is, en na onderzoeken in het ziekenhuis blijkt dat ze kanker heeft, en niet meer zo lang te leven heeft. Vanaf dit moment neemt Becks leven een grote wending. Sinds hij zijn eigenlijk geluk volledig had afgezworen door zijn werkzaamheden als ontmaskeraar van de illusies van het leven, was er voor hem niets meer over gebleven om werkelijk in leven voor te blijven, behalve het zien van het leven van zijn vrouw en haar gelukkig maken, maar nu zou zij ook spoedig verdwijnen.
Becks vrouw vertelt hem op een dag dat ze met een asielzoeker gaat trouwen, zodat hij een verblijfsvergunning kan krijgen. Beck is eerst geschokt. Hij had het nooit voor mogelijk gehouden dat zijn vrouw met iemand anders zou trouwen, want ze was volgens hem eigenlijk zijn vrouw, maar zijn vrouw weet hem te overtuigen, omdat de asielzoeker ook haar hulp nodig zou hebben om in het land te komen. 
Becks vrouw trouwt met Raffi, een Algerijn. Ze gaan met z’n drieën in het huis van Beck en zijn vrouw wonen; de asielzoeker slaapt bij Beck’s vrouw in bed en Beck maakt een bed op onder de kapstok. 
In de tijd die Beck’s vrouw nog over heeft, wil ze graag nog wat dingen doen die ze nog nooit gedaan heeft. Zo wil ze bijvoorbeeld nog eens geitenkaas leren maken, en dus gaan Beck, zijn vrouw en de asielzoeker naar een boerderij in Frankrijk om in een week geitenkaas te leren maken.
Daarna gaat de Vogel heel snel achteruit, ze eet niet meer en drinkt niet meer. De dokters willen haar graag in het ziekenhuis houden, maar de Vogel wil graag thuis sterven. Diezelfde dag nog overlijdt ze.
Een paar maanden later wordt in Amsterdam een aanslag gepleegd in het bordeel Yab Yum, precies zoals Beck vroeger in zijn verhaal heeft beschreven, die een paar weken eerder in een tijdschrift gepubliceerd was. Een oplettende journalist merkt dit op en houdt een interview met hem, wat Beck al niet erg fijn vindt, maar het gaat nog wel. Nadat dit wel erg toevallige verband aan het licht wordt gebracht, wordt hij opeens bestookt met telefoontjes van tv-shows die hem willen interviewen over dit verband. Hoewel hij het niet van plan was, gaat Beck op een van de verzoeken in, en hij gaat naar een televisieshow in Nederland. In deze show legt de interviewer de schuld voor de aanslag bij hem, en ook rakelt ze een incident op van vroeger, Beck had namelijk lang geleden in Eilat een prostituee mishandeld. Beck weet niet wat hem overkomt, en loopt de show uit. Vanaf dit moment is hij echt een gebroken man.
Het boek eindigt met Beck die in de kleren van zijn vrouw buiten door de regen loopt. Hij gaat zitten op een bankje en denkt na over alles wat er in zijn leven gebeurd is en komt met een schok tot de ondekking dat hij zijn hele leven verloren is aan zijn ontmaskeringen.

Verwachtingen
Dit boek heb ik simpelweg gevonden door het op internet te vinden. Ik was aan het zoeken naar een boek dat ik kon lezen en dit boek ving gelijk mijn blik. Dit kwam allereerst al door de titel. Met al het nieuws over de vluchtelingen die naar Europa trokken leek dit me een erg geschikt boek voor deze specifieke tijd. Terwijl ik dit boek las heb ik echter ontdekt dat dit over alles behalve asielzoekers gaat, dus mijn verwachting op dat gebied is niet helemaal waargemaakt. Dit maakt voor mij eerlijk gezegd niet uit, want ik las het boek niet omdat het nou zo goed paste bij het recente nieuws. Ik las dit boek om de inhoud. Het idee van een man die illusieloos probeert te leven vond ik erg vernieuwend en interessant. Een levensstijl zoals dat ligt buiten mijn beleveniswereld en daarom leek dit mij een erg interessant boek. 

Motieven
Het belangrijkste motief in dit boek is volgens mij smeltend grondwater. Beck gebruikt dit als een metafoor voor zijn eigen leven. Op bergtoppen valt veel sneeuw en deze sneeuw smelt. Hierdoor komt de gesmolten sneeuw, oftewel het water in de rivier terecht. Volgens Beck gaat deze dan razend snel naar beneden via de makkelijkste weg mogelijk, om bij de bodem te komen. Beck ziet zijn leven net zo. Hij is smeltend grondwater dat naar de bodem (de diepste betekenis van de maatschappij) is geraasd, alleen maar om daar goed rond te kijken en daaruit te concluderen dat hij dit niets vindt. Hij kijkt dan omhoog, terug naar de weg waarlangs hij gekomen is en vraagt zich af of er misschien een andere, betere weg was die hij wel fijn had gevonden, maar dat kan nu niet meer, want hij is al op de bodem beland.
Dit motief wordt vaak gebruikt wanneer Beck weer begint over de ontmaskering van de illusies van het leven en dergelijke.

Een ander motief is het afwenden van het hoofd. Dit komt erg vaak terug in het verhaal, wanneer iemand zich zwak voelt of niet herkent wilt worden. Door je hoofd af te wenden ga je volgens het boek op in de massa en kunnen mensen je niet meer herkennen. Dit past erg goed bij Beck, sinds hij zo min mogelijk contact met andere mensen wil. Uit contact kan namelijk vriendschap, liefde en nog veel meer dingen die Beck ontmaskerd heeft als illusies van het leven ontstaan en dit probeert Beck te vermijden.

Tenslotte is een ander motief geweld. In het boek komt voortdurend geweld voor, in alle vormen. De ene keer vecht Beck met een prostituee uit het bordeel en de andere keer zijn Beck en zijn vrouw zwijgend aan het vechten met elkaar. Dit is omdat geweld een van de weinige dingen in het leven is die Beck geen illusie vindt, of hij is er gewoon nog niet aan toegekomen om ook dat te ontmaskeren.
Omdat geweld één van de weinige echte dingen is, zijn er momenten waarop Beck en zijn vrouw terwijl ze amper geluid maken elkaar heel veel geweld aan doen, terwijl ze het volgende moment gewoon weer met elkaar in de keuken gaan staan en wat met elkaar drinken alsof er niets gebeurd was. Dit is zo, omdat volgens Beck dingen zoals boos op elkaar zijn na een gevecht ook allemaal illusies van het leven zijn en dat dit totaal geen nut heeft.

Thema
Het thema van deze roman is vervreemding. Beck vervreemdt zichzelf van de maatschappij, door als ontmaskeraar van illusies door het leven te gaan. Hierdoor raakt hij al zijn vrienden, familie en mensen die om hem geven kwijt. In het begin vindt Beck deze vervreemding niet erg, omdat hij denkt dat hij liever illusieloos door het leven gaat dan gelukkig. Wanneer hij echter aan het eind van het boek in het park zit na te denken over wat er de afgelopen tijd in zijn leven gebeurd is, realiseert hij zich pas echt wat hij gedaan heeft en wat hij daardoor allemaal kwijt geraakt is.

Schrijfstijl
De schrijfstijl van Grunberg is een erg fijne schrijfstijl. Zijn taalgebruik is vrij makkelijk, waardoor de tekst erg vlot te lezen is. Ook houdt Grunberg erg van een ironische schrijfwijze. Verder is er niet zo veel speciaals over zijn schrijfstijl op te merken. De lengte van de zinnen is over het algemeen gemiddeld en deze zinnen lopen ook gewoon goed.

'Woede is een kwestie van exploderen en hij explodeert. Opnieuw. Hij is al zo vaak geëxplodeerd. Zijn exploderen is imploderen geworden.' (blz. 14)

Inhoud
Beck is een erg bijzonder en intrigerend personage en hij is dan ook de kracht van de personages in De asielzoeker. De andere personages daarentegen zijn niet zo speciaal of anders en er zitten een aantal cliché's bij, maar niet zo erg dat Grunberg er niet mee weg komt.
Bij De asielzoeker is het heel vaak zo dat de verteltijd langer is dan de vertelde tijd. Dit zie dan ook wel aan de gebeurtenissen in het boek, want er gebeurt uiteindelijk niet heel veel, maar dat is niet erg, want dat is niet wat het boek zo interessant maakt. Het boek wordt juist interessant door alle informatie en gedachtes die je leest. In dit boek wordt de lezer op de hoogte gehouden van bijna alles wat er gebeurt en bijna alles wat Beck denkt, waardoor de lezer zich erg in gaat leven in Beck.

Beoordeling
8.5/10 (Ik kon geen tabel toevoegen aan blogspot)
Volgens mij verdient dit boek een 8.5, doordat het een erg speciale roman is. De auteur heeft echt een hoogtepunt bereikt door het personage Beck te creëren, het is een creatief en speciaal karakter waar je niet zo vaak van hoort ('Ze lacht om haar eigen fantasie en Beck vlucht de trap op, maar niemand ziet iets aan hem, hij vlucht luchthartig, hij vlucht alsof het een grap is.' (blz. 231)).
Ook is het verhaal altijd interessant, ondanks dat er niet zo heel veel gebeurtenissen plaatsvinden. Verder werkt het verhaal gewoon heel goed en is het erg interessant om dit boek te lezen.

Bronnen
- De asielzoeker - Arnon Grunberg
- http://www.scholieren.com/boekverslag/55748
- http://educatie-en-school.infonu.nl/samenvattingen/17842-leesverslag-de-asielzoeker-arnon-grunberg.html
- http://www.literatuurgeschiedenis.nl/lg/20ste/auteurs/lg20026.html
- http://www.huiswerkvrij.com/arnon-grunberg-de-asielzoeker/
- http://www.scholieren.com/boekverslag/64923

Recensie: Alles wat er was - Hanna Bervoets

Standaardtitelbeschrijving

Auteur: Hanna Bervoets

Titel: Alles wat er was

Uitgave: 2013, bij de uitgever Atas in Amsterdam

Druk: 2013

Pagina's: 284

Genre: psychologische roman

Samenvatting

Het verhaal gaat over Merel, een tv redactrice die samen met haar collega Barry en presentator Leo een wetenschappelijk programma opnemen over een kind dat er goed is in wiskunde, de 8 jarige Joeri. Dit doen ze in een basisschool, omdat ze Joeri sommen op het bord willen laten schrijven.

De moeder van Joeri, Nathalie en de leraar van Joeri, Kasper, zijn ook van de partij. Verder is de conciërge Kaylem er ook. Dan klinkt er buiten een enorme knal. Ze krijgen berichten van de autoriteiten die zeggen dat ze moeten blijven waar ze zijn, ramen en gordijnen dicht moeten doen en niet in de buurt van de ramen of deuren komen. Er is nog stromend water, net als elektriciteit, en er zijn veel boeken aanwezig. Mede hierdoor beslissen ze in de school te blijven. Later blijkt het dat er buiten een dikke mist is, waardoor ze niet meer naar buiten kunnen.

De eerste paar nachten slapen ze allemaal in de gymzaal, maar na een tijdje verdelen ze de kamers om meer privacy te hebben. Joeri brengt de boel een beetje tot leven, hij zorgt er voor dat iedereen speelt, en vrolijker wordt.

Op een gegeven moment vindt Merel een pillenkoker, en gaat op onderzoek uit. Ondertussen voelt Joeri zich buitengesloten door zijn moeder en Kasper, zijn leraar, doordat die twee vaak de nachten samen doorbrengen. Hij vlucht naar Merel voor aandacht, omdat hij haar vertrouwt en een fijn persoon vindt, maar Merel denkt dat dit een poging is om zijn moeder jaloers te maken. De moeder van Joeri wordt dan ook jaloers en boos op Merel, ook al is dat Joeri's bedoeling niet. Wanneer Merel en Joeri een spel spelen waarbij ze met een mat van de trap af moeten glijden, gaat het mis. Joeri raakt ernstig gewond en Natalie is woedend op Merel. Merel voelt zich schuldig en probeert aan de situatie te ontsnappen door bloed van de trap te gaan halen, en vindt weer een pillenkokertje.

Na een tijd besluiten Natalie en Kasper  de school te verlaten, met Joeri in een draagzak. Maar de andere vermoeden dat Joeri al dood is, aangezien hij veel te koud aanvoelt. Dit is ook het moment waarop relaties beginnen te ontstaan. De dagen beginnen heel snel te gaan, en Merel heeft steeds meer last van buikpijn. Barry, die Leo wilt veroveren, ziet in dat hij dit niet kan, en ziet geen doel meer in zijn leven. Hij schrijft een brief naar Merel en naar Leo, maar Merel mag de brief voor Leo niet lezen. Wanneer ze de brief stiekem leest, leest ze dat Barry verliefd is op Leo, maar dat hij snapt dat Leo voor Merel kiest. En nu wilt hij niet meer leven. 

De lezer komt er nu achter dat Merel zwanger is, en nu schrijft Merel ook naar een persoon, waarschijnlijk het ongeboren kind, in plaats van tot de lezer. Barry sterft, en Kaylem had hem hierbij geholpen. Dan beginnen Leo en Kaylem Barry’s lichaam op te eten. Later wurgt Merel Kaylem als wraak voor Barry, ook al wilde Barry het zelf. Hierna eten ze Kaylem ook op.

Leo geeft toe dat de pillen van hem waren, wanneer alleen hij en Merel over zijn. Dan zegt Leo dat hij hulp moet gaan halen voor Merel en de baby, omdat ze het anders niet overleven. 

In het laatste hoofdstuk vertelt Merel dat Leo al 8 dagen weg is, terwijl hij er maar 3 weg zou zijn. Ze vertelt over een reis naar North Dakota waar ze met haar ongeboren baby heen wilt gaan, maar dan geeft ze toe dat ze een hele koker pillen op heeft, en hierna sterft ze waarschijnlijk

Samen, maar toch alleen

Na het grote succes van Hanna Bervoets' boek 'Lieve Céline', waarvoor ze bekroond werd met de Opzij Literatuurprijs 2012 en alle positieve reacties op haar bundel 'Leuk zeg doei', gevuld met haar columns uit het 'Volkskrant magazine', is Bervoets weer terug met een nieuw meesterwerk. 'Alles wat er was', een spannende psychologische roman met als thema's isolatie en liefde, grijpt de lezer vast en laat hem/haar vervolgens achter met lastige vragen die niet beantwoord worden. Ook laat het de lezer nadenken over hoe hij/zij zich gedraagt. Het boek probeert wat te vertellen over hoe de normen en waarden veranderen in een situatie waarin mensen geïsoleerd zijn van de buitenwereld. Verder vertelt het wat over liefde en over hoe wij tegenwoordig denken over het belang van liefde. Ook 'Alles wat er was' is genomineerd voor de Opzij Literatuurprijs 2013, maar heeft deze helaas niet gewonnen. 

In 'Alles wat er was' vertelt Merel het verhaal van een groep mensen, inclusief haarzelf, die na een apocalyps proberen te overleven in een schoolgebouw. Na een knal hangt er een gevaarlijke mist buiten, die het hen verhindert naar buiten te gaan  Alles wat er was is weg en de wereld is voor hun totaal veranderd (waar Merel een flink aantal keer naar verwijst, vandaar de titel 'Alles wat er was'), maar het grootste probleem is de verdeeldheid. Er is geen groep overlevenden, maar kleine groepjes van een paar mensen die allemaal tegen elkaar zijn. De overlevenden kunnen niet met elkaar opschieten, maar ze keren zich haast tegen elkaar. Er beginnen slachtoffers te vallen en het is maar de vraag hoe lang de rest het volhoudt...
'Alles wat er was' vertelt over isolatie, uitsluiting en liefde op een spannende en originele manier. Het verhaal houdt de lezer geboeid van het begin tot het eind en laat hem/haar vervolgens achter met iets om over na te denken. Op welke manier gaan mensen zich anders gedragen als ze zich alleen voelen? Zijn we überhaupt ooit samen? Hoe belangrijk is liefde echt?
Ondanks de beperkte ruimte en personages, blijven er conflicten ontstaan en blijven er dingen gebeuren en deze dingen zijn spannend en interessant. Ook zijn er veel onverwachtse wendingen, maar dit komt echter niet door verkeerde verwachting. Door het boek heen worden vrij weinig verwachtingen gewekt. Het verhaal vindt eerlijk gezegd gewoon plaats, zonder al te veel verwachtingen te scheppen, maar hier let je bij dit verhaal niet echt op. Eerst zal je misschien denken dat dit boek juist veel verwachting schept, doordat dit boek soms stukken uit dagen uit de toekomst haalt, maar dit is niet het geval. De stukken zijn veel te vaag om echt een verwachting te scheppen en zijn volgens mij vooral bedoelt als iets wat je kan gebruiken om tijdens het lezen missende periodes in te vullen en uit te vogelen wat er precies gebeurd is. Ondanks al deze gebeurtenissen en acties zijn de dingen die gebeuren niet het belangrijkste en ook niet het sterkste element in deze roman, omdat er niet extreem veel gebeurt en wat er gebeurt, is ook niet bepaald ingewikkeld. De kracht ligt veel meer bij de psychologie en bij de betekenis van het boek en het meeste wat gezegd wordt is bedoeld om iets toe te voegen aan de boodschap van het boek.
De personages zijn op het eerste gezicht erg cliché, een typische jonge vrouw, een typische topsporter, een typische leraar, etc., maar naar mate je meer te weten komt over de personages worden ze steeds interessanter en bijzonderder. Opeens is de lieve, zorgzame moeder die Nathalie ooit was veranderd een totaal eigenzinnig, mysterieus persoon en zo verandert ook Merel van een normale vrouw met een normale baan naar een keiharde overlever. Deze veranderingen maken het verhaal veel interessanter om te lezen en geven daarnaast ook een gevoel van verrassing. Daarnaast geven deze speciale karakters mogelijkheden om speciale betekenissen te geven aan bepaalde situaties.
Ik vind dit boek onder andere spannend, maar dit is niet waar dit boek goed van wordt. De belangrijkste factor die dit boek een goed boek maakt, is de betekenis. Het boek is niet per se goed door het verhaal zelf, wat ook erg interessant is, maar door wat erachter schuilt, wat de auteur probeert te vertellen.

Als het aan mij lag, zou iedereen dit boek moeten lezen, puur omdat ik heel erg van boeken met betekenis en een achterliggende boodschap hou. Ik weet, daarentegen, dat niet iedereen hiervan houdt, dat sommigen veel liever een erg complex verhaal hebben. Voor die mensen valt dit boek natuurlijk niet aan te raden. Als jij echter veel meer waarde hecht aan de betekenis en boodschap van het verhaal, en als je het verhaal meer ziet als een middel om de boodschap over te brengen, dan is dit zeker een boek voor jou en raad ik je het zeker aan.


Alles wat er was - Hanna Bervoets
284 pagina's
Uitgegeven door Atlas in 2013

Recensent: Menno Breddels

Leesautobiografie

Met lezen ben ik, zoals het hoort, vroeg begonnen. Al snel werd ik voorgelezen uit topboeken en literaire hoogstandjes, 'Dikkie Dik', 'Rambamboeli' en 'Jip en Janneke' als uitblinkers natuurlijk, net zoals elke peuter 'las'. We weten allemaal natuurlijk dat lezen toen nog betekende dat je mama maar wat liet kletsen, terwijl jij naar die geweldig interessante plaatjes zat te staren, en zelf steeg ik eerlijk gezegd ook niet boven dat niveau uit. Het boek dat mij het meeste bij is gebleven is toch het boek over de teletubbies. Niet omdat dit nou perse zo'n goed boek was, maar er was toch altijd een stuk uit het verhaal dat nog lang bij me bleef hangen. In het boek stond namelijk een gevaarlijke leeuw, waar de teletubbies erg bang voor waren. Dit zou nu natuurlijk voor mij echt niet meer eng zijn, maar toen ik 2 of 3 jaar oud was maakte het extreem veel indruk.
Teksten van liedjes waren ongeveer op hetzelfde niveau. Dingen zoals 'soepkip' van Ernst en Bobbie werd ik toch altijd wel weer vrolijk van (nu waarschijnlijk nog steeds, daar niet van), maar het had niet echt een hoog niveau. Het refrein: Jij bent een soepkip! Soep Soep Soeperdesoep, maar ja, dat was ook niet nodig. Het bleef een liedje van Ernst en Bobbie. Ook Bassie en Adriaan waren van de partij, wanneer het over mijn muzieksmaak ging.

En toen kwam natuurlijk de basisschool. Waar iedereen zijn AVI-niveau als een wedstrijd zag en waar de boekenkeuze niet veel verder komt dan Carry Slee en Paul van Loon. Ik heb natuurlijk ook 'Harry Potter' en 'De grijze jager' gelezen, maar dat duurde niet lang. Het zal wel ergens in groep 7 zijn geweest dat ik echt geen zin meer had in het lezen van boeken die tussen 'Hoe overleef ik mijn eerste zoen' en 'Spijt' stonden. Ik begon met het lezen van boeken voor jongeren en volwassenen.
Uit deze tijd zijn boeken zoals 'Bloedgeld' van Simone van der Vlugt erg bij gebleven, die ik in groep 7 en begin groep 8 heel veel las, Dat soort boeken waren echt mijn favoriete boeken. Ze hadden een veel interessanter plot dan het gemiddelde basisschoolboek, maar ze waren nog steeds de hele tijd spannend en hadden een gesloten einde, en dat vond ik toen nog wel erg belangrijk, waarin ik toch nog op mijn klasgenoten leek. Naar het einde van groep 8 ben ik helemaal overgegaan naar naar de boeken voor volwassenen. Mijn favoriete schrijver was in die tijd Jostein Gaarder, en ik heb zijn boeken 'De wereld van Sophie' en 'Het geheim van de kaarten' met plezier gelezen. Wat ik zo leuk vond aan die boeken, was dat ze niet alleen bedoeld waren om je bezig te houden en een spannend verhaal te vertellen, maar het gaf je ook iets om over na te denken. Ook waren deze boeken niet altijd helemaal bedoeld zoals ze geschreven waren. Ze hadden een dieper liggende betekenis, en dat sprak mij heel erg aan. Ondertussen werd er door de juf nog steeds boeken zoals 'Mees Kees' voorgelezen en daarom zijn er daar van niet echt boeken bijgebleven.

Toen ik naar de middelbare school ging is mijn smaak ongeveer zo gebleven. Ik vond het nog steeds geweldig om boeken te lezen die je na lieten denken of een dubbele betekenis hadden. Wel kreeg ik een nieuwe favoriete schrijver, Stephen King. Zijn boeken weken een beetje af van het idee van dubbele betekenissen en dergelijke, maar ik vond zijn schrijfstijl heel spannend, zijn fantasie was enorm en zijn verhalen gaven je toch altijd wel iets om over na te denken. Het leukste boek dat ik in de onderbouw heb gelezen is 'Heer van de vliegen', van William Golding, doordat het boek je aan het denken zet en omdat je het boek op zoveel verschillende manieren op kan vatten.

Nu zit ik in klas 4 en lees ik vooral psychologische verhalen, Stephen King en verhalen met een diepere betekenis. Ook al lees ik niet zo veel meer als ik deed op de basisschool, vind ik hoeveel ik lees zeker genoeg.  Mijn smaak is sinds ik op de basisschool begon met schrijvers zoals Simone van der Vlugt sterk veranderd. De grootste verandering is toch wel dat ik van het puur en alleen actie en vermaken willen gegaan ben naar het hechten van waarde aan de betekenis van een verhaal. In de bovenbouw wil ook dan ook veel boeken lezen waarin de betekenis een grote rol speelt. Daarnaast wil ik ook veel psychologische verhalen gaan lezen.
Ik denk dat ik tussen de leesniveau's 4 en 5 in zit, omdat de test op de site dit aangaf. Daarnaast vond ik de beschrijving van niveau 4 net wat onder mijn niveau, en die van niveau 5 weer een stuk erboven. Ik ben nu een boek van niveau 4 aan het lezen en tot nu toe heb ik er geen problemen mee om het boek te begrijpen.
Mij lijkt lezen voor de lijst erg leuk, vooral omdat het veel plezier heb in het lezen van boeken. Soms heb ik wel eens geen zin om te gaan lezen en ga ik liever een serie kijken ofzo, omdat je wel na moet denken, wanneer je een boek leest. Het is fijn om toch het lezen voor de lijst als een soort stok achter de deur te hebben om toch dat boek te pakken, want wanneer ik weer in het verhaal zit, ben ik toch altijd blij dat ik ben gaan lezen.