Dat heb ik wel vaker, ja, ik ben een idioot. Misschien wel, maar dat is even niet waar het om gaat. Het belangrijkste is dat ik daarnet zoals de afgelopen weken gewoon lag te vervelen, toen Nathan binnenkwam. Nathan kwam binnen, waarom, geen bezoekuur, binnenlaten? Weigeren? STOP.
Dus nu lig ik hier, te twijfelen, of ik de deur open doe. Nog eens bonst hij op de deur. Veel harder dan de vorige keer. Waarschijnlijk komt hij sorry zeggen. Wat lief, ik laat hem wel binnen. BINNEN! roep ik op mijn hardst, en Nathan komt binnenwandelen. Heel rustig. Niks aan de hand volgens hem. Alleen maar verlamd voor de rest van je leven. Maar goed, toch aardig dat hij sorry komt zeggen.
"Je bent gekomen, wat aardig! Kom je je sorry zeggen?" zeg ik, hoopvol. "Nee" "Huh, hoezo ben je hier dan?" "Pfff, laat ik maar gelijk beginnen. Ten eerste, het is je eigen stomme schuld. Het boeit me echt helemaal niks. "wa..." "Mond houden, ik ben aan het praten. Dom zeg, je springt toch niet achterop bij iemand die dronken is!" "maar..." "wat zei ik nou, ik ben aan het praten. Ten tweede, als ik straks voor de rechtbank verschijn, zeg jij dat jij de schuldige bent, dat jij alles hebt verpest, weet ik veel. Verzin maar iets, maar ik heb helemaal niks gedaan. Kom op zeg! Bij mij achterop springen! Ik heb niet eens een rijbewijs!" Na dat gezegd te hebben, verdwijnt hij gewoon uit de kamer, mij in verbijstering achterlatend. WAT! DIT KAN NIET! Is er nou echt gebeurd wat ik denk dat er gebeurd is! Denkt hij echt dat ik fout zit! Die vreselijke idioot. Ik wil hem nooit meer zien. Hij gaat er van langs krijgen als hij voor de rechtbank verschijnt. Wacht maar af Nathan, wacht maar af...
Hoi Menno,
BeantwoordenVerwijderenJe hebt een goed verhaal geschreven. Ik vind het erg leuk dat je het zo hebt geschreven dat het Nathan helemaal niks uitmaakt wat er met Marit is maar alleen maar aan zichzelf denkt. Sommige dingen waren een beetje vaag geschreven. Als je bijvoorbeeld opeens heel veel woorden achter elkaar zette met komma's ertussen. Verder heb ik er niks op aan te merken. Goed gedaan!
Sophie
Hoi Menno,
BeantwoordenVerwijderenGoed verhaal! Je hebt het verhaal spannend gemaakt. Ook is geef je er een leuke wending aan doordat Nathan het nu helemaal niet boeit dat Marit verlamd is. Eerst verwacht Marit ook dat hij medelijden met haar heeft en dan is ze opeens helemaal verbijsterd. Dat maakt het erg spannend.
Alleen heb je soms een heel stuk dat je allemaal stukjes achter elkaar schrijft met komma's ertussen. Dat is wel een beetje een raar stuk. Je kan daar denk ik beter gewoon losse zinnen van maken.
Voor de rest heb je een goed verhaal geschreven.
Groetjes Margot