klas 2 verwerkingsopdracht 1

"Blijf van haar af sukkel! Als je haar vermoord krijg je de doodstraf!" Zegt Nicolas, witheet van woede. "Het maakt me niks meer uit, laat iedereen van die vervloekte adel maar sterven! Ze hebben mijn vrouw  vermoord!" "Pap, ik weet dat je boos bent, maar nu moet je toch echt even rustig worden. Ik vind het ook vreselijk wat er met mama gebeurd is, maar er valt niks meer aan te doen. We moeten gewoon doorgaan met ons leven." "Nee, Nicolas, niet na wat er gebeurd is. Ik heb wraak gezworen op de adel, en die belofte zal ik dan ook waarmaken." 

"auw, mijn hoofd... Waar ben ik? Ik kan me niet meer herinneren dat ik woonde op een boederij..." 

Als door een adder gebeten draaien Nicolas en Léon om. Ze hadden al een tijdje er niet meer aan gedacht dat Sandrina daar gewoon op de grond lag. Half en half dachten ze zelfs dat ze al dood was. Niet dus. 

Ook Sandrina herinnert zich in flits weer wat er aan de hand was. Die stuk ongeluk had haar geprobeerd te wurgen! En die Nicolas, die kan ook de pot op, maar nu moet ze weg zien komen. Ze doet een uitval naar de deur, als ze plotseling hoort: "Grijp dat kreng!". Ze heeft nog maar weinig tijd. Ze strompelt naar de deur, maar nog voor ze de deurklink kan vastpakken, voelt ze een koud en scherp stuk staal tegen haar keel. "Nog een stap verder en je bent dood..." Ruw wordt ze op de grond geduwd. "JIJ HEBT MIJN VROUW VERMOORD, KRENG!" "dat... dat heb ik niet gedaan meneer..." Jazeker wel! Als jullie ook maar een beetje uit die enorme keuken van jullie aan ons had gegeven, zou ze tenminste niet verhongert zijn!" "Ik heb daar gewoon niets mee te maken! Laat me toch gewoon gaan!" "Brutaal zijn hè? nou, ik zal wel even een lesje leren!" Het moment daarop was er een scherpe pijn, en daarna... daarna niks meer...