Boekverslag 'Heer van de vliegen'

                                               Heer van de vliegen - William Golding

Met veel plezier heb ik de afgelopen tijd het boek 'Heer van de vliegen', geschreven door William Golding, gelezen. Het boek heb ik echter niet speciaal voor dit boekverslag uitgekozen en ook niet omdat ik iets wilde lezen van William Golding. Alweer een tijd geleden zocht ik online naar een goed boek van Stephen King, want van hem ben ik nog altijd een groots fan, op 'bol.com' (want dat is gewoon de plek waar je naar dat soort dingen zoekt). Hier stond jammer genoeg niets interessants op, maar na een tijdje stond er tussen zijn boeken het boek 'Heer van de vliegen', omdat Stephen King een nieuw voorwoord had geschreven. Deze mysterieuze titel sprak me gelijk aan en ik ben gaan zoeken naar recensies. Deze waren zeer positief en ik dacht dat ik dan maar eens een boek van William Golding moest proberen, omdat het waarschijnlijk wel een beetje op Stephen King zou lijken als Stephen King het voorwoord had gedaan. Ik wist toen niet, dat ik een van de beste boeken die ik ooit gelezen zou hebben had gevonden. In het bewuste voorwoord kwam ik hier al wat meer achter, zeker omdat Stephen King vertelde dat hij moest overgeven na het lezen van dit boek, door alle ingehouden spanning, en dat is zeker niet niks als je het mij vraagt! Natuurlijk verheugde ik me toen zeer op het lezen van het boek, omdat het kennelijk een heel spannend boek zou worden. Dit boek zal ik in dit boekverslag bespreken, mijn mening over het boek bespreken en nog een paar extra's toevoegen. Ik hoop dat jullie net als mij enorm zullen genieten van het lezen van dit boek, als jullie besluiten om het ook te lezen, en dat is zeker aan te raden.

Gegevens van het boek

Het boek dat ik gelezen heb heet 'Heer van de vliegen', geschreven door William Golding. Het boek heeft 240 bladzijden. De oorspronkelijk uitgever van het boek is Faber en Faber, en dit was de 22ste uitgever waar Golding zijn manuscript naar opstuurde, maar hier had hij uiteindelijk succes en werd toen in 1954 gepubliceerd. De andere uitgevers zullen zich waarschijnlijk voor de kop geslagen hebben, omdat het boek uiteindelijk 15 miljoen keer verkocht is. Faber en Faber is op dit moment gevestigd in Londen. De vernieuwde en vertaalde uitgave met een voorwoord van Stephen king die ik gelezen heb, is uitgegeven door Mouria, die gevestigd is in Amsterdam.

Samenvatting van het boek

Het boek gaat over een groep van ongeveer 30 jongens tussen de 6 en 12 jaar, die met een vliegtuig worden geëvacueerd, omdat er thuis oorlog is. Onderweg stort het vliegtuig neer op een onbewoond eiland, de kinderen overleven de ramp, maar er zijn geen volwassen op het eiland, en dus zullen de jongens met elkaar in leven moeten blijven tot ze gered worden. Dan komt de natuurlijk aard van de goed opgevoede kinderen naar voren.
Twee jongens uit het vliegtuig, Ralph en Piggy, ontmoeten elkaar op het strand, nadat het vliegtuig is neergestort. Piggy ziet dan een schelp liggen en Ralph probeert of hij er geluid mee kan maken. Wanneer dat dan lukt is er een heel hard geluid waar alle kinderen op af komen. Ze overleggen met elkaar en komen erachter dat er geen volwassenen op het eiland zijn en dat ze voor elkaar moeten zorgen. Ze vinden dat ze een leider moeten hebben, en ondanks dat een andere jongen, Jack, ook leider wilde zijn wordt besloten dat Ralph de leiding krijgt. Jack krijgt wel de leiding over zijn eigen groep, wiens taak jagen is.
De jongens besluiten dat als ze willen overleven, ze eerst regels op moeten stellen.Een klein jongetje komt naar voren uit de groep en vertelt dat hij een beest heeft gezien, maar niemand gelooft hem. Ze overleggen wat er nodig is als ze gered willen worden en bedenken dat ze ook een vuur moeten maken zodat eventuele boten of vliegtuigen aan de rook kunnen zien dat er iemand op het eiland is. Ze gaan het vuur op de berg maken, zodat het goed zichtbaar is. De taak om het vuur brandend te laten houden is ook voor de groep van Jack. Eerst lukt het niet om vuur te maken, maar dan gebruiken ze de bril van Piggy en lukt het. Alleen zijn ze niet voorzichtig genoeg en het halve bos vliegt in de brand. Er beginnen al ruzies en irritaties te komen.

De ruzie tussen Jack en Ralph word steeds erger, ze zijn het niet eens over wat belangrijk is om te overleven. Ralph is samen met Simon hutten aan het bouwen, maar niemand helpt ze, omdat iedereen jagen leuker en belangrijker vind. Daar krijgen Ralph en Jack ruzie over, Ralph vindt het belangrijkst dat het vuur op de berg blijft branden, maar daar is Jack het niet mee eens. De enige die zich zorgen maakt over bijvoorbeeld de kleinere kinderen, is Simon, hij zoekt fruit voor ze, is een beetje op zichzelf en gaat in zijn eentje het bos in om alleen te zijn met de natuur. 
Roger is een jongen op het eiland, hij is heel vervelend, pest kleine kinderen door hun zandkastelen kapot te maken en stenen naar ze te gooien. Hij wordt bevriend met Jack en Roger helpt Jack dan zijn gezicht te schminken voor de varkensjacht. Als Ralph en een paar andere jongens in een meertje op het strand liggen te baden, zien ze de stoom van en boot die langs vaart, als ze naar de berg kijken zien ze dat het vuur uit is, terwijl dat hun enige kans is om gered te worden. Dan komt Jack blij het strand op lopen met hun eerste geslachte varken, Ralph word heel boos op hem omdat het vuur uit was, Jack biedt zijn excuses aan maar vindt jagen nog steeds het belangrijkst. Na veel moeite is het vuur weer aan en kunnen ze het varken roosteren en ze dansen, pas de eerste vrolijke momenten op het eiland.
Ralph heeft er en beetje genoeg van iedereen doet wat hij leuk vind, terwijl belangrijke dingen en afspraken worden vergeten. De kleine kinderen zijn erg bang voor het beest, ook al proberen de ouderen ze er van te overtuigen dat hij echt niet bestaat. Simon maakt een spottende opmerking dat ze zelf het beest zijn. Jack probeert iedereen te overtuigen dat Ralph geen goede leider is, hij kan niet jagen en niet zingen volgens Jack, maar Piggy en andere jongens blijven achter Ralph staan. Hij wil zelf de leider worden en zondert zich af met een andere groep, die groep word steeds groter en Jack maakt er een feestje van.
De tweeling, Sam en Eric, zien een dode parachutist uit een neergeschoten vliegtuig op het eiland landen, door dat het beweegt op de wind denken ze dat het een beest is en ze waarschuwen de anderen. Iedereen is bang en ze denken dat ze in gevaar zijn, Jack wil op het “beest” gaan jagen. Dat doet hij, zijn groep en Ralph ook, terwijl Piggy op de kleintjes past. Ze zoeken ook bij Castle Rock, waar ze nog nooit geweest zijn, Jack wil daar een fort van maken, maar het beest is er niet en ze zoeken verder. 
Ralph maakt zich zorgen over hoe vuil ze zijn en wil zijn haar knippen en hij wil ook graag naar huis. Simon probeert hem gerust te stellen. Jack zijn jacht instinct komt steeds verder naar boven. De jongens spelen vaak een spelletje waarbij een van de kinderen het varken is dat de anderen moeten vangen, als een jongen, Robert het varken is, vergeten ze even dat het een spelletje is en doen hem echt pijn. In de jacht besluiten ze verder de berg op de klimmen. Simon gaat dat aan Piggy op het strand melden. Uiteindelijk zien ze de dode parachutist waarvan ze denken dat het een monster is en en gaan ze gauw weer weg. 
Ze weten niet zo goed meer wat ze moeten doen, ze willen het beest vangen maar ze zijn bang. Jack doet weer een poging om leider te worden. Hij gaat het bos in en vraagt iedereen die hem als leider wil hem te volgen. Iedereen behalve Ralph, Piggy, Simon, Sam en Eric volgen hem. Door het beest besluiten ze het vuur te verplaatsen naar het strand. Het gaat niet zo goed met de jongens, ze komen te dicht op elkaars terrein met jagen en als Jack beseft dat ze wel vuur nodig hebben, stelen ze het gereedschap uit Ralphs kamp. Jack en zijn groep doen steeds lugubere dingen, ze doen een varkenshoofd op een stok om te offeren aan beest. Simon ontdekt het nu met vliegen bedekte varkenshoofd en begint ertegen te praten, en in zijn gedachte praat het terug. Het varkenshoofd zegt dat het beest in iedereen schuilt en dat de jongens Simon gaan vermoorden. Dan valt Simon flauw. 
Ralph zijn groep is te klein om bijvoorbeeld het vuur te laten branden en hij probeert jongens terug naar zijn kamp te lokken, maar het lukt niet. Als de groep gaan dansen worden Ralph en Piggy meegesleurd en ze dansen mee, maar dan komt er iets uit het bos strompelen en het roept iets over het beest. Ze vallen het aan, maar het blijkt Simon te zijn. Hij is dan al dood.
Ralph voelt zich schuldig over de dood van Simon, Piggy zegt dat het maar een ongeluk is. Nu zijn hun twee nog alleen een groep met Sam en Eric. Jack word steeds gewelddadiger. Castle Rock is nu hun kamp. Jack slaat een jongen in elkaar om te laten zien dat je voor hem moet uitkijken en hem moet volgen. Ralph probeert de tweeling Sam en Eric bij zijn groep te houden. Jack overvalt het kamp van Ralph en ze gaan vechten, Piggy's bril word dan gestolen en hij ziet daardoor niets meer.
Ralphs groep gaat de bril van Piggy terug halen, maar het lukt niet. De tweeling word vastgebonden en Piggy valt van een rots, doordat hij er wordt afgekegeld door een rots. Piggy is dan dood en Ralph vlucht.
Ralph verbergt zich dicht bij Castle Rock. Hij praat met de tweeling en die vertellen hem dat de stam, die nu bestaat uit alle oudere jongens, behalve hem, morgen op hem gaan jagen en dat ze hem willen vermoorden. Hij vertelt waar zijn verstopplek is, maar onder druk vertelt de tweeling dat door. De poging tot moord mislukt, maar dan zetten ze het bos rondom de schuilplek in brand. Ralph vlucht, maar ze halen hem in, ze gaan vechten, maar dan rent Ralph verder naar het strand waar hij tegen een marinier op rent, die het vuur en de rook zag. Ze zijn gered, de officier dacht dat het allemaal leuk was geweest op het eiland, maar schrikt van de gemaakte wapens en de twee moorden.

Mijn mening over het boek

Dit was zeker een van de beste boeken die ik ooit gelezen heb, en dit komt zeker door de spanning in het boek, die altijd aanwezig is en op sommige momenten ook heel groot wordt. Golding heeft in het boek een perfecte sfeer weten te creëren van spanning, angst en gevaar. Telkens is er weer iets anders dreigends of gevaarlijks aan de gang, als het ene probleem opgelost is ontstaat het andere. Ook is het sowieso erg spannend dat de jongens met alleen elkaar moet overleven op het eiland, en als dan de spanning tussen de jongens ook nog eens oploopt wordt die sfeer van spanning en dreiging nog veel erger. Hierbij helpt mee dat je in het eerste gedeelte van het boek extreem mee gaat leven met de personages, en je wilt echt niet dat ze dood gaan, terwijl ze vaak in levensgevaar verkeren.

Een ander aspect van het boek is zeker medeleven, omdat je erg gaat meeleven met de personages, door wat ze allemaal meemaken. Je ziet de jongens uit het boek langzaam gek worden op het eiland en je wilt ze zo graag helpen, 112 bellen, ze desnoods naar het vaste land roeien, maar dat kan niet. Je beseft dat het niet kan en dat het boek niet echt is, maar tegelijkertijd wordt je helemaal in het verhaal getrokken, zodat je soms van het boek moet opkijken om te beseffen dat je niet vast zit op een onbewoond eiland, maar gewoon in je eigen kamer een boek zit te lezen. Het boek is daarom ook erg realistisch en meeslepend.

Ten slotte is er nog een kant van het boek dat pas naar voren komt in de tweede helft van het boek, namelijk afgrijzen en walging voor de acties van de jongens. Wanneer er twee groepen jongens ontstaan denk je al dat de jongens niet goed bij hun hoofd zijn, maar op het punt dat Simon wordt doodgebeten en doodgeslagen door de andere jongens, verandert dat gevoel in afgrijzen, walging en angst voor de gestoorde ideeën van de jongens. Dit gevoel wordt nog eens bevorderd door de lugubere beschrijving van Golding, bijvoorbeeld wanneer Piggy dood gaat: "Piggy stortte meer dan tien meter omlaag en kwam op zijn rug op die vierkante, roodachtige platte rots in zee neer. Zijn hoofd spleet open en er kwam spul uit, dat vervolgens rood kleurde. Piggy's armen en benen maakten even wat krampachtige bewegingen, zoals bij een zwijn dat net gedood is."

Dit betekent echter niet dat je niet meer met de jongens meeleeft als hen iets bijvoorbeeld overkomt, doordat je weet dat het eiland de jongens gek maakt, en dat ze van binnen ook normale schooljongetjes zijn die gewoon naar huis willen.

(449 woorden)

Het meest opvallende stuk vond ik toen Simon tijdens de donder bij de dans de open plek op kwam strompelen, en toen doodgebeten en doodgeslagen werd door de andere jongens, omdat ze dachten dat hij een monster was dat op de berg leefde. Dit stuk vond ik, ondanks dat dat het zeker was, niet het opmerkelijkst omdat het gruwelijk en eng was. Het kwam eerder doordat dit voor mij punt was waarop ik besefte dat de jongens al hun gezonde verstand en normen en waarden nu officieel verloren hadden. Ze waren nu echte wilden geworden en waren allemaal totaal de weg kwijt. Dat dit het eiland met de jongens deed vond ik uiterst opmerkelijk, en daardoor was dit voor mij zeker het opmerkelijkste stuk.

Verwerkingsopdrachten

Korte opdracht 2: Kies een lied dat op de hoofdpersoon slaat 

Nou dacht iedereen natuurlijk dat ik voor 'Op een onbewoond eiland' van 'Kinderen voor kinderen' zou kiezen, maar dat heb ik niet gedaan. Het lied dat ik hier erg goed bij vond passen is 'Crazy' van Gnarls Barkley, en dan vooral het eerste en derde couplet. Toen ik zocht naar een lied probeerde ik echt iets te vinden dat liet zien dat de jongens en dus ook de hoofdpersoon, Ralph, langzaam gek worden op het eiland, en zo kwam ik op dit lied. Ik dacht dat dit misschien wel geschikt zou kunnen zijn en luisterde naar het lied en vond het wel geschikt, maar toen ik de tekst beter bekeek, ontdekte ik dat het eerste en vierde couplet van dit lied voor 'Heer van de vliegen' gemaakt lijken:

Eerste couplet:

I remember when, I remember, I remember when I lost my mind

Dit duidt erop dat Ralph gek wordt.

There was something so pleasant about that place.

Dit geeft aan dat Ralph het eiland zonder volwassen eerst nog geweldig en ontspannen vindt en denkt dat ze een geweldige tijd gaan krijgen

Even your emotions had an echo in so much space

Dit duidt erop dat er zoveel ruimte voor de jongens en dus ook voor Ralph is op dit ouderloze eiland

Derde couplet:

Come on now, who do you, who do you, who do you, who do you think you are,

Ha ha ha bless your soul

You really think you're in control

Dit couplet slaat vooral op dat Ralph eerst de macht in handen heeft, of dat tenminste denkt, maar dat Jack stukje bij beetje zijn macht overneemt, totdat Ralph in zijn eentje over is en iedereen (die nog leeft tenminste) aan Jacks kant staat.

Daarnaast gaat het liedje natuurlijk over gek zijn, en Ralph wordt, net zoals de andere jongens, langzaam gek door het eiland.

Lange opdracht 6: Herschrijf de laatste twee bladzijden

(Ralph is net op het strand aangekomen en kijkt nu omhoog).

Hij kwam wankelend overeind, en wilde zijn vermoeide ogen niet geloven. Voor hem stond een kleine jongen met een gehavend gezicht, alsof hij gebeten en geslagen was. Ralph herkende de kleine jongen vaag, maar zette deze gedachte snel van zich af, vooral doordat de jongen eruit zag alsof hij net opgestaan was uit de dood. Naast de jongen stond nog iets, waar hij van schrok. Het was het varkenshoofd dat hij gezien had op de open plek waar hij zich had verstopt.

'Hallo, Ralph.'

'Wie... wie ben je? Wat moet je?'

'Herken je me niet meer? Dat vind ik niet erg aardig van je, Ralph. Misschien komt het doordat je nooit aan me dacht en me altijd opzij schoof als onbelangrijk. Net als Jack dat deed.'

Ralph snapte het niet. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Precies op dat moment kwamen de beschilderde jongens het bos uit stormen, met geheven speer. Ralph liet zich vallen en deed zijn handen over zijn hoofd, maar zodra ook de andere jongens het gehavende jongetje zagen stopten ze, waarschijnlijk uit angst. Het jongetje keek hen doordringend aan.

'Oh, moet je eens kijken wie we daar hebben. Het is het verkleedclubje dat van doden houdt. Bijten is niet de beste manier om iemand te vermoorden, weet je.'

Bijten... Bijten... Ralph kon het maar geen plek geven. Wie was dit en waarom was hij naar dit eiland gekomen? Het jongetje vervolgde zijn verhaal.

'Jack, niet zo gespannen zeg... Ga rustig zitten en luister lekker naar me. Dat deed je anders nooit toen ik hier nog was. Zelfs toen ik kwam vertellen over het monster wilde je alleen maar heel even naar me kijken tot je aanviel.'

Plotseling viel voor Ralph alles op zijn plek. Simon was weer teruggekomen naar het eiland. Hoe deed er niet toe, alles wat er nu toe deed was wat hij ging doen...

'Sim.. Simon?' stotterde Ralph angstig.

'Heel slim, jongetje. Nadat ik mijn bewustzijn verloor in jullie 'dansje', ben ik wakker geworden, een flink eind van de kust van het eiland, maar ik was boven water gebleven door het hoge zoutgehalte in het water. Ik besloot terug te zwemmen en jullie te straffen voor alles wat jullie me hebben aangedaan. Nu hoor ik je vragen, wat moet zo'n klein jongetje als jij doen tegen een stam jagers en een grote, sterke jongen? Het antwoord is simpel: Ik niets.'

Het bleef een paar seconden stil, maar in deze doodsangst voelde het voor Ralph als uren. Uiteindelijk ging Simon vlak voor het gezicht van Jack staan, die zich nog steeds niet verroerde.

'Maar in het bos, toen ik weg was terwijl jullie het niet eens opmerkte, heb ik wat vrienden gemaakt. Dat heb jij nooit doorgehad, hè Jackie? Ik was nooit belangrijk en we schoten er nooit iets mee op als ik wat zei. Gelukkig was er ook iemand die dat niet vond. Zeg hallo tegen mijn goede vriend...'

De varkenskop kwam naar Simon toe en kwam naast hem staan.

'Dit is de heer van de vliegen, je kent hem vast nog wel. Je hebt hem immers zo genadeloos van kant gemaakt, is het niet?'

De 'heer van de vliegen' bleek ook te kunnen praten. Hij begon snel met praten voordat Simon weer verder ging.

'Ja, deze 'Jack' heeft met z'n andere beschilderde vriendjes me urenlang opgejaagd en me daarna vermoord en onthoofd. De vliegen hebben m'n ingewanden en huid opgegeten! Weet je hoe het voelt om dat aan te moeten zien?'

Ralphs wereld viel uit elkaar. Hij snapte het niet meer. Dit eiland, de 'heer van de vliegen'. Het klopte allemaal niet meer. Stiekem, in zijn achterhoofd, maakte Ralph het niet meer uit hoe dit avontuur eindigde. ALS het maar eindigde.

'Laten we hen een koekje van eigen deeg geven, niet? Misschien vinden zij het wel leuk als hun huid wordt opgegeten door vliegen... Ik ben niet voor niets de 'heer van de vliegen'...

'Goed idee, dan weten ze zelf hoe het voelt.'

Een paar seconden later zag Ralph kleine vliegjes neerstrijken op zijn huid. Maar dit waren geen gewone vliegjes, ze deden hem echt pijn. Ralph schreeuwde terwijl er steeds meer vliegjes op zijn huid kwamen en keek naar Simon en zijn vriend. Die stonden breed te grijnzen, vol zelfvoldoening na deze wraakactie. 

'Nou, het pluspunt is dat jullie dit eiland niet lang meer hoeven te zien.' zei de 'heer van de vliegen', breed grijnzend.

En hoe raar het ook was, Ralph was het er toch mee eens. En inderdaad, een korte tijd later waren de jongens dan toch eindelijk verlost van het eiland...

Bronnen

Voor dit boekverslag heb ik scholieren.com en (natuurlijk) het boek 'Heer van de vliegen' gebruikt.