Zo eten ze een tijdje in stilte verder. Het duurt een tijdje, maar Casper heeft toch de moed om het te zeggen. "mam, ik praatte vandaag met Anouk. Wist je dat haar vader ook kanker heeft gehad?" Zijn moeder kijkt hem aan. Ze wil het er eigenlijk niet over hebben... "Nee, echt waar? Is hij genezen?" "Ja, hij is naar een dokter gegaan met allerlei alternatieve geneesmiddelen, en zijn tumor is verdwenen." Nu raakt ze toch echt geïnteresseerd " Echt waar?! Dat is geweldig zou dat ook bij mij werken?" "Ik denk het wel, laten we er morgen heen gaan!" "geweldig!" Zo eten ze snel hun eten op en gaan naar bed.
De volgende ochtend staan ze zo vroeg mogelijk op. Snel eten ze een ontbijt en poetsen hun tanden. Dan gaan ze op weg. Zo gebeurt het dat ze s' ochtends vroeg zenuwachtig op de snelweg zitten. "Mam?" vraagt Casper met een bijna trillende stem. "Denk je dat die dokter iets voor je kan doen?" *geen reactie* "mam?! Geef is antwoord?" *nog steeds geen reactie* Casper kijkt naar haar en schrikt zich dood. Zijn moeder is heeft een aanval gehad en is weggezakt! Casper duikt naar het stuur als haar handen er vanaf glijden, maar hij struikelt over het dashboard. De auto begint af te wijken. Casper probeert overeind te komen, maar tevergeefs. Er volgt een harde klap, een schreeuw van pijn, een explosie, een enorme hitte, en daarna... daarna niks meer...
